Odpowiedz w tym wątku
Pokaż wyniki od 1 do 6 z 6

Wątek: Jesienne spotkanie - moje opowiadanie

  1. #1
    Początkujący Osadnik
    Dołączył
    20.05.2015
    Posty
    7
    Serwer
    Nowy Świat

    Jesienne spotkanie - moje opowiadanie

    Witam serdecznie
    Opowiadanie miało być gotowe na inną porę roku, ale niestety z pewnych przyczyn trochę się przedłużyło pisanie. Szkoda czekać kolejne pół roku, więc zamieszczę je teraz. Jest trochę przydługawe, ale mam nadzieję że się Wam spodoba. Zapraszam do lektury.


    Jesienne spotkanie

    Każda myśl ulotna szybko gdzieś umyka.
    Błądzi w dziwnym lesie, blednie albo znika,
    Lub szuka tajemnic, skrytych przed wiekami.
    Wreszcie do nas wraca, by pozostać z nami...

    Straszna przenikliwa jesienna szaruga.
    Noc bezksiężycowa niczym wieczność długa.
    Wszechobecna wilgoć, chłodny powiew rosy,
    Szeleszczące liście jak mroczne odgłosy,
    Co zwiastują smutek, zagrożenie życia.
    Boją się ukazać. Nie chcą wyjść z ukrycia
    Albo nie potrafią szukając ochrony.
    Całkiem zatrwożone patrzą w wszystkie strony,
    Nasłuchując czujnie... Ktoś wzywa pomocy,
    Schwytany przez zazdrość niespokojnej nocy...
    Jednak widma wiedzą: walka to daremna,
    Gdy cię pochłonęła zimna noc bezdenna...

    Na mokrej ławeczce przy posępnych drzewach
    Siedzi sobie Ona. Ze zmęczenia ziewa.
    Ręce swe pociera i z zimna dygota.
    Przesuwa swe buty chcąc uniknąć błota.
    Zaś gołe kolana desperacko kuli.
    Trochę się pochyla i do siebie tuli.
    I przyciska mocno do swego serduszka
    Marząc może o tym, by wskoczyć do łóżka.*
    Pod ciepłą kołderkę, do cudownej bieli,
    Świeżej, całkiem nowej, mięciutkiej pościeli.
    I w niej już pozostać mając wciąż nadzieję,
    Że zmarznięte ciało szybko się ogrzeje
    I zapomni wkrótce o całym zdarzeniu...

    Gdy się pogrążała w swym pięknym marzeniu,
    Zapłonęło wreszcie niewielkie ognisko.
    Więc dziewczyna wstała, podeszła dość blisko,
    By z uczuciem ulgi ogrzać słodkie ciało,
    Które jeszcze słodsze mi się zaraz zdało,
    Gdy się przytuliła do mnie spontanicznie.
    Zrobiło się cieplej, jaśniej, romantyczniej.
    A drobna dziewczyna zmrużyła powieki,
    Pragnąc, by ta chwila trwała całe wieki
    Albo nawet dłużej... jak nasze milczenie.
    Czułem się jak aktor w filmie czy na scenie,
    Który nawet nie wie, że partnerkę kocha,
    Choć po przedstawieniu tęskni za nią, szlocha.
    Po czym zapomina co się wokół dzieje,
    Gdy jej cudny uśmiech nagle go owieje
    I wywoła rozkosz nieznaną mu wcześniej,
    O której już słyszał, nieraz widział we śnie,
    Lecz nie przeżył nigdy...

    "Myślisz, że ognisko było złym pomysłem?"
    Omal się w mój język zaraz nie ugryzłem,
    Bo ustami swymi do mych ust lgnie całkiem
    I cios otrzymuję jakbym dostał wałkiem.
    (Chyba równowaga nieco się zachwiała,
    Gdyż ma biedna głowa ziemię przywitała.)
    Co piękną dziewczynę wcale nie zniechęca:
    Gdy zdejmuje kurtkę, serce mi się skręca.
    Nie pragnie niczego jak krok zrobić dalej:
    Ściąga sweter, bluzkę..."Proszę Cię, nie szalej!
    Miejsce beznadziejne...może innym razem!?"
    Ta się zastanawia, nie chce puścić płazem.
    Nagle w niej zachodzi jakaś dziwna zmiana.
    Wstaje szybko z ziemi, troszeczkę zmieszana
    I z powrotem siada na mokrej ławeczce.
    Znowu o czymś myśli – o mnie, o ucieczce,
    O swym zachowaniu w nastrojowej chwili?
    Cokolwiek bym wskazał – zawsze bym się mylił...
    „Ja strasznie się boję!"

    "Nie ma sensu bać się. Możesz być spokojna.
    Las jest nam przychylny. Tylko noc upojna
    Tworzy w wyobraźni duchy złych postaci.
    Każdy z nich bynajmniej swoją moc utraci,
    Gdy pomyślisz o czymś, co cieszy twe serce.
    O kimś, kogo kochasz w świecie najgoręcej.
    O tęsknocie wielkiej po krótkim spotkaniu,
    Dziwnej fascynacji, długim całowaniu
    Od zmroku do świtu... Właśnie tak wspomnienia
    Pokonują wszystko. Nie kryj więc zdziwienia,
    Że..."
    "Och, cały monolog taki był uroczy!
    Słyszę wciąż twe słowa i zamykam oczy,
    By je znów otworzyć będąc w twych ramionach
    Jak księżniczka z bajki – cudna, wymarzona
    Oraz ta jedyna..." "Czemu więc odchodzisz?
    Ledwie upłynęło kilka krótkich godzin!"

    Jesteś coraz dalej... widzę smukły kontur
    Prześlicznej postaci znanej mi z wyglądu.
    I z cech charakteru żadnej femme fatale!
    Ale najuczciwszej, bystrej, doskonałej
    Jak uśmiech poranka w każdy dzień słoneczny,
    Gdy obdarzasz kogoś pocałunkiem wdzięcznym
    I... znikasz w ciemnościach wśród cichnących wołań:
    "Wrócę... tylko pogram... kocham... Settlers Online!"


    * bez podtekstów proszę

  2. #2
    Community Manager Awatar BB_Penelopa
    Dołączył
    23.07.2015
    Posty
    5,240
    Serwer
    Nowa Ziemia
    Witam!

    Wyborna twórczość! Wielkie dzięki za udostępnienie.

    Pozdrawiam,
    BB_Penelopa

  3. #3
    Początkujący Osadnik
    Dołączył
    20.05.2015
    Posty
    7
    Serwer
    Nowy Świat
    dzięki, może w przyszłości coś znowu napiszę jak czas i wena pozwolą, pozdrawiam

  4. #4
    Community Manager Awatar BB_Penelopa
    Dołączył
    23.07.2015
    Posty
    5,240
    Serwer
    Nowa Ziemia
    Cytat Zamieszczone przez raveman82 Zobacz posta
    dzięki, może w przyszłości coś znowu napiszę jak czas i wena pozwolą, pozdrawiam
    Witam ponownie!

    Czekamy na kolejne opowiadania!

    Pozdrawiam,
    BB_Penelopa

  5. #5
    Początkujący Osadnik
    Dołączył
    10.07.2015
    Posty
    5
    Serwer
    Kolonia
    Ja też coś wymyśliłam - dzisiaj był problem z zalogowaniem więc nie mając innego zajęcia oto dzieło moje


    Jestem dzisiaj w złym nastroju -muszę kosić zboże w polu.
    Jam samotny, nie kochany - pójdę szukać jakiejś damy.
    Więc w przygodę ruszyć pora może skończy się ma zmora.
    Może znajdzie się wspaniała córka Zbira (a w sercu łania).

    Atakując obce lądy zyskam sławę i honory
    Znajdę skarby, łupy wszelkie i do domu wrócę chętnie
    A spróbuję no a jakże ...
    Będę walczył, kochał szczerze a wieczorem po wieczerzy
    Z mą Settlerką przy ognisku pomyślimy o spoczynku...)
    By od rana życie zacząć i nie nudzić się swą pracą!

  6. #6
    Community Manager Awatar BB_Penelopa
    Dołączył
    23.07.2015
    Posty
    5,240
    Serwer
    Nowa Ziemia
    Cytat Zamieszczone przez Velaatta Zobacz posta
    Ja też coś wymyśliłam - dzisiaj był problem z zalogowaniem więc nie mając innego zajęcia oto dzieło moje


    Jestem dzisiaj w złym nastroju -muszę kosić zboże w polu.
    Jam samotny, nie kochany - pójdę szukać jakiejś damy.
    Więc w przygodę ruszyć pora może skończy się ma zmora.
    Może znajdzie się wspaniała córka Zbira (a w sercu łania).

    Atakując obce lądy zyskam sławę i honory
    Znajdę skarby, łupy wszelkie i do domu wrócę chętnie
    A spróbuję no a jakże ...
    Będę walczył, kochał szczerze a wieczorem po wieczerzy
    Z mą Settlerką przy ognisku pomyślimy o spoczynku...)
    By od rana życie zacząć i nie nudzić się swą pracą!
    Witam!

    Gratuluję weny!

    Pozdrawiam,
    BB_Penelopa

Odpowiedz w tym wątku

Uprawnienia umieszczania postów

  • Nie możesz zakładać nowych tematów
  • Nie możesz pisać wiadomości
  • Nie możesz dodawać załączników
  • Nie możesz edytować swoich postów

Ubisoft wykorzystuje pliki cookies w celu umożliwienia jak najlepszego korzystania z naszych stron internetowych. Dalsze korzystanie z tej strony oznacza zgodę na użycie plików cookies. Więcej informacji w naszej polityce prywatności.