Spotkanie

Tego dnia, przeraźliwy dźwięk domofonu obudził słodko śpiącego Stanisława.

"Co, Kto..", pomyśał, ale zamiast wstać i podejść do brzęczącego urządzenia, obrócił się na drugi bok. W tym momencie, jeszcze nie wiedział, że przy domofonie stoi Pan Bogusław, który, znając przyzwyczajenia Stanisława, doskonale zdawał sobie sprawę, że pojedyńczy sygnał nie wystarczy. Bogusław, po upływie kilkudziesięciu sekund, zaczął energicznie naciskać przycisk domofonu. "Może dziś wrzuci jakiś inny tekst, niż tylko 'diaswajsebite', cokolwiek to znaczy".

Intensywny dźwięk dopływający z przedpokoju przebudził próbującego zasnąć ponownie Stanisława. Musi być to ktoś, kto zna kod, a kod znali nieliczni, siostra, listonosz i Pani Mirosława. Po uświadomieniu sobie tego faktu, Stanisław energicznie poderwał się z zajmowanego łóżka, z zaciekawieniem, ale też i z pewną obawą. Był po prostu w samych gaciach, nie chciał robić konkursu na ich kolor, a i też, gdy zasypiał, było jeszcze ciemne rano, a teraz, w samo popołudnie ktoś śmie śmieć i wciskać.

Jednak zaciekawienie wygrało ze snem, podszedł do domofonu i leniwie podniósł słuchawke
- diaswajsebite
- Pan Stanisław S. ?
- tak
- przesyłka

Stanisław mocno wcisnął klawisz otwierający drzwi wejściowe, upewniając się, w miedzyczasie, że słyszy dźwięk dobiegający z elektronicznego mechanizmu. W tym momencie uświadomił sobie, że to Boguś, Bogo, kumpel z którym dorastał w piaskownicy, na trzepaku, po prostu listonosz. Dlatego znał kod "domofonowy". Szybko ubrał jakieś znalezione w kącie spodnie, żółtą koszulkę i otworzył drzwi, zanim Bogdan zdążył zapukać.
- no hej
- hej, Pan Stanisław S. ?
- tak
- przesyłka
- dziękuję, hej
- hej

Wymiana przeszła standardowo, tak jak w każdym innym wypadku, kiedy ludzie wysyłają sobie prezenty, szczególnie w zbliżajacym się okresie Bożego Narodzenia.
Po zamknięciu drzwi, Stach odłożył przesyłkę i podszedł do okna wybiegającego na podjazd do posiadłości. Zaczął obserwować odjeżdzający, oklejony reklamami firmy kurierskiej, samochód Bogdana. "Coś tutaj nie gra", pomyślał. Bogdan nigdy nie mówił "hej".

Nie pozostało mu nic innego, jak tylko sprawdzić przesyłkę. Obawiał się, że może to byc coś z "państwa środka", zawierającego ślady rąk 10-letnich chńczyków, zarażonych wirusem, który dalej tam występuje. Przynajmniej oficjalnie.

Wziąl paczkę do ręki i spojrzał na etykietę, chociaż nigdy tak nie robił.
Kraj nadania: Polska
Miejsce nadania: Polska
Kto jest w to zamieszany: cała gildia P-W-G

... reszta opowieści tylko dla P-W-G, (organizacja świątecznego eventu dla gildii)


btw, czytał Bogusław Wołoszański

Vitay ;-)

No fajnie fajnie, lekko się czytało, z humorem, dreszczykiem, akcja...
ALE, ja bym wolał, żeby to Czubówna czytała kurde ;p

Spotkanie v.2


Tego dnia, przeraźliwy dźwiek czerwonego alarmu przestraszył Panią Grażynę.

"Co, kto..", pomyślała. Ale zamiast szybko skończyć, zaczęła delektować się cichym dźwiękiem żółtych kropel, rozbryzgujących się o ceramiczną konstrukcję. W tym momencie jeszcze nie wiedziała, że to Gruby coś napisał. Gruby, znając przyzwyczajenia Grażynki, doskonale zdawał sobie sprawę, że pojedyńczy post nie wystarczy. Energicznie wciskając klawisze, rozpoczął spamowanie po różnych działach na forium. "Może dziś napisze coś innego, niż tylko 'wyczyść ciasteczko', cokolwiek to znaczy".

Intensywny, powtarzający się dźwiek czerwonego alarmu wybudził Grażynkę z błogiego siq. To musi być ktoś, kto mnie nie lubi, strzeliła focha sama do siebie. Jednak ciekawość wygrała, szybko strzepała krótką końcówkę, rozbryzgując małe, żółte krople po białej desce. Jak ktoś śmie śmieć i pisać, jak ja stoje i sikam.

Przejżała aktualne posty
"wyczyść ciasteczko", ctrl+C, ctrl+V

Grażynka mocno wciskała odpowiednie klawisze ledwo zerkając na każdy post. W pewnym momencie zwróciła uwagę, że to jednak nie spam, a pod wszystkimi postami podpisany jest Mikołaj. To Mikołaj, Gwiazdor, Dziadek Mróz, ten co zawsze przynosi mi prezenty. Szybko ubrała znalezione w kącie rurki i koszulkę w kolorze tęczy. Z drżeniem rąk odpisała:

- dzień dobry
- dzień dobry, Pani Grażyna?
- tak
- przesyłka
- dziękuję, dobranoc
- dobranoc

Posty, chociaż bardzo krótkie, nadawały się do uwiecznienia w bazie postów, szczególnie w tak świątecznym okresie, kiedy jakieś inne buraki piszą codziennie co cztery dni.
Grażynka podeszła wolnym krokiem do okna wybiegającego na podjazd do posiadłości. Biały śnieg przypomniał jej czasy, kiedy barwiła go na żółto, robiąc rózne śmieszne napisy w stylu .... .... Głuchy dźwięk upadającej paczki w kominku, wyrwał ja z tego letargu. "Coś tutaj nie gra", pomyślała. Mikołaj zawsze mówił "hou hou hou".

Nie pozostało jej nic innego jak tylko sprawdzić przesyłkę. Obawiała się, że może to byc coś z "państwa środka", zawierającego ślady rąk 10-letnich chńczyków zarażonych wirusem, który dalej tam występuje. Przynajmniej oficjalnie.

Wzieła paczkę do ręki i spojrzała na etykietę, chociaż nigdy tak nie robiła.
Kraj nadania: Polska
Miejsce nadania: Polska
Kto jest w to zamieszany: ..... ...

Ja chciałem powiedzieć, że nas prezes wszystkie rozliczenia … bardzo dobrze prowadzi. Jak tylko coś yyyyy … że też yyyy … na przykład jest komu winien, to zaraz odda. W ogóle to ni nigdy nic nie jest winien, bo jest w tych sprawach dbający. Klub prowadzi dobrze !

Dzień dobry,

dziękuje za podzielenie się Twórczością! :)

Klejnoty zostały wysłane na Twoje konto! :)

Pozdrawiam,
BB_Penelopa

Spotkanie v.3 [18+]



Tego dnia, Daniel poczuł delikatny, wręcz troskliwy powiew znajomego zapachu.

"Co, kto..", pomyślał. Ale zamast otworzyć oczy, wczuł się w słodka woń dopływającą do jego nozdrzy. W tym momencie jeszcze nie wiedział, że to brudna pała starego, opakowana w świątecznego, gwiazdkowego kondoma, zakupionego na pobliskim, bialo-czerwonym Orlenie.
Stary, znając przyzwyczajenia Daniela, wiedział, że delikatne, pojedyńcze muśniecia nie wystarczą, chociaż czasami lubił go tak budzić. Po kilkunastu miźnięciach, energicznie zaczął wciskać błyszczącą i pachnącą brudną pałe do nosa Daniela. Lekarz zalecił.
Może dzis, jak się obudzi, powie coś innego, niz tylko "mhehehe hehehehe kde eeeee mpuu uuuuh", cokolwiek to znaczy.

Intensywny, miły zapach dopływający do nozdrzy Daniela, pobudził jego zmysły. Deficytowe, pojedyńcze włoski hodowanego od dwóch miesięcy zarostu. prężnie się wyprostowały. "Bartłomiej lubi, jak mam tam zarośnięte" przyśniło mu się. Daniel otworzył ledwo przymrużone ale zamkniete oczy. Zielona wunderbaum pała wisiała nad jego posuwistym nosem. Jak ktoś śmie śmieć i wisieć, jak ja nic nie widzieć.

Zaciekawienie wygrało, dziarsko poszukujac denek od okularów, zapytał:

- mhehehe hehehehe kde eeeee mpuu uuuuh

rozbryzgując płyn w kolorze bieli

Wymiana przeszła standardowo, tak jak w każdym innym wypadku, kiedy trzeba wyruchać zwykłych ludzików. Szczególnie kiedy ropa tanieje.

Daniel wyszedł na szeroki, bialy balkon. Z każdego kierunku, gdzie żywym okiem nie sięgnąć, rozciągał się przepiękny widok wunderbaum pały. Rozmarzył się "gdyby tylko moja mama szyła więcej ubrań, to też by sobie tak żyła i patrzyła", pomyślał.

Odwrócił się do lasu plecami...

KONIEC

Spotkanie v.4

Tego dnia, przeraźliwy dźwięk dopływający ze strun gitarzysty nowych sojuszników przebudził słodko śpiącego Stanisława.

"Co, Kto, ...aaa wczoraj kupiłem, ..fk" pomyślał, nakładając dwie grube poduszki 'jaśki' na uszy. W tym momencie jeszcze nie wiedział, że to somsiad postanowił pochwalić się dopiero co zakupionym szlagrem. Somsiad, znając przyzwyczajenia innych użytkowników wielkopłytowych bloków mieszkalnych, wrzucił głębsze basy. Po prostu martwił się tym, że nikt nie usłyszy tego awangardowego brzmienia.

Dudnienie ścian, przerywane upośledzonymi brzdęknięciami jakiegoś szarpidruta nie pozwoliły Stanisławowi zasnąć. Ubrał swój codzienny wielkanocny brązowo-biały stój słodziaśnego króliczka i stanął przed lustrem, zastanawiając sie, czy czasem nie przyciąć tej gęsto zarośniętej czarnej brody.

"Zapukam do somsiada", może dziś powie coś innego niż tylko 'dosz mie ta szolka zukru', cokolwiek to znaczy, tylko nie dla Stanisława. Dla Stacha to było hasło, hasło smakowicie wyśmienite, jak zlizywanie lukru ze świeżo upieczonych ciasteczek w chromowanym piekarniku.

Pogłaskał się po dobitnym białym bebechu i zapukał do drzwi somsiada.
W wejściu stanęła piękna blond Pani króliczkowa. Jej puszyste futerko aż iskrzyło w porannym świetle dopiero co zachodzącego słońca.

- hej
- jo, dosz mie ta szolka zukru?
- no pewnie
- jo

Wspólne malowanie świątecznych pisanek przebiegło standardowo, tak jak każdego roku kiedy to króliczki wchodzą do norki.

Po czterdziestu tygodniach Stach usłyszał dziwne, piskliwe dźwięki dopływające z lokalu somsiada. "Coś tutaj nie gra", pomyślał. Skąd tam się wzięły żółte kurczaczki? Pewnie od Alibabyekspesu, bo tyle trwa doręczanie.